وَلَا

عَلَى

ٱلَّذِينَ

إِذَا

مَآ

أَتَوۡكَ

لِتَحۡمِلَهُمۡ

قُلۡتَ

لَآ

أَجِدُ

مَآ

أَحۡمِلُكُمۡ

عَلَيۡهِ

تَوَلَّواْ

وَّأَعۡيُنُهُمۡ

تَفِيضُ

مِنَ

ٱلدَّمۡعِ

حَزَنًا

أَلَّا

يَجِدُواْ

مَا

يُنفِقُونَ

٩٢

و نه بر کسانی‌که وقتی نزد تو آمدند که آن‌ها را (بر مرکبی) سوار کنی، گفتی: «چیزی که شما را برآن سوار کنم، نمی‌یابم» آن‌ها بازگشتند، در حالی‌که از اندوه چشمان‌شان اشک ریزان بود، چرا که هیچ چیزی برای انفاق (در راه الله) نیافتند.