تَتَجَافَىٰ

جُنُوبُهُمۡ

عَنِ

ٱلۡمَضَاجِعِ

يَدۡعُونَ

رَبَّهُمۡ

خَوۡفٗا

وَطَمَعٗا

وَمِمَّا

رَزَقۡنَٰهُمۡ

يُنفِقُونَ

١٦

پهلو‌هایشان از بسترها (در دل شب) دور می‌شود، پروردگار‌شان را با بیم و امید می‌خوانند، و از آنچه به آن‌ها روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند.