مَا

قُلۡتُ

لَهُمۡ

إِلَّا

مَآ

أَمَرۡتَنِي

بِهِۦٓ

أَنِ

ٱعۡبُدُواْ

ٱللَّهَ

رَبِّي

وَرَبَّكُمۡۚ

وَكُنتُ

عَلَيۡهِمۡ

شَهِيدٗا

مَّا

دُمۡتُ

فِيهِمۡۖ

فَلَمَّا

تَوَفَّيۡتَنِي

كُنتَ

أَنتَ

ٱلرَّقِيبَ

عَلَيۡهِمۡۚ

وَأَنتَ

عَلَىٰ

كُلِّ

شَيۡءٖ

شَهِيدٌ

١١٧

من چیزی جز آنچه مرا به آن فرمان دادی به آن‌ها نگفتم (به آن‌ها گفتم:) الله را بپرستید که پروردگار من و پروردگار شماست و تا زمانی که در میان آن‌ها بودم مراقب و گواه‌شان بودم و چون مرا بر گرفتی تو خودت مراقب آن‌ها بودی و تو بر هر چیز گواهی.