وَلَقَدۡ

أَتَوۡاْ

عَلَى

ٱلۡقَرۡيَةِ

ٱلَّتِيٓ

أُمۡطِرَتۡ

مَطَرَ

ٱلسَّوۡءِۚ

أَفَلَمۡ

يَكُونُواْ

يَرَوۡنَهَاۚ

بَلۡ

كَانُواْ

لَا

يَرۡجُونَ

نُشُورٗا

٤٠

و به راستی آن‌ها (= مشرکان مکه) بر قریه‌ای که باران بلا بر آن باریده بود، گذشتند، آیا آن را نمی‌دیدند؟! (آری، می‌دیدند) بلکه به (قیامت و) زنده شدن امید (و ایمان) ندارند.