فَكُلًّا

أَخَذۡنَا

بِذَنۢبِهِۦۖ

فَمِنۡهُم

مَّنۡ

أَرۡسَلۡنَا

عَلَيۡهِ

حَاصِبٗا

وَمِنۡهُم

مَّنۡ

أَخَذَتۡهُ

ٱلصَّيۡحَةُ

وَمِنۡهُم

مَّنۡ

خَسَفۡنَا

بِهِ

ٱلۡأَرۡضَ

وَمِنۡهُم

مَّنۡ

أَغۡرَقۡنَاۚ

وَمَا

كَانَ

ٱللَّهُ

لِيَظۡلِمَهُمۡ

وَلَٰكِن

كَانُوٓاْ

أَنفُسَهُمۡ

يَظۡلِمُونَ

٤٠

آنگاه هر یک از آن‌ها را به (کیفر) گناهش گرفتیم، پس بر بعضی از آن‌ها طوفانی از سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آن‌ها را صیحه (= بانگ مرگبار) فرو گرفت، و بعضی را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم، و الله هرگز به آن‌ها ستم نکرد، و لیکن آن‌ها (خود) بر خویشتن ستم می‌کردند.