۞ واذكر اخا عاد اذ انذر قومه بالاحقاف وقد خلت النذر من بين يديه ومن خلفه الا تعبدوا الا الله اني اخاف عليكم عذاب يوم عظيم ٢١
۞ وَٱذْكُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنذَرَ قَوْمَهُۥ بِٱلْأَحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ ٱلنُّذُرُ مِنۢ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِۦٓ أَلَّا تَعْبُدُوٓا۟ إِلَّا ٱللَّهَ إِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍۢ ٢١
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
۳
{گفتوگۆى نێوان هود پێغه‌مبه‌رو - صلی الله علیه وسلم - قه‌ومه‌كه‌ى} [ وَاذْكُرْ أَخَا عَادٍ ] ئه‌ی محمد - صلی الله علیه وسلم - وه‌ تۆ باسی قه‌ومی (عاد)یشیان بۆ بكه‌ كه‌ خوای گه‌وره‌ هود پێغه‌مبه‌ری - صلی الله علیه وسلم - بۆ ناردن كه‌ له‌ خۆیان بوو یاخود له‌ نه‌سه‌بدا برایان بووه‌ نه‌ك له‌ دیندا برایان بێت [ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ ] كاتێك كه‌ ئاگاداری قه‌ومه‌كه‌ی كرده‌وه‌ له‌ (ئه‌حقاف)، كه‌ شاخی لم بووه‌ كه‌ شوێنی قه‌ومی (عاد) بووه‌ له‌ (حضرموت) له‌ (یه‌مه‌ن) [ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ ] كه‌ پێی وتوون له‌ پێش ئێوه‌ش پێغه‌مبه‌رانی تر هاتوونه‌و ئاگاداری قه‌ومی خۆیان كردووه‌ له‌ پێش و پاشی هود پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - [ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ] هه‌موویان وتوویانه‌ عیباده‌تی هیچ كه‌سێك مه‌كه‌ن ته‌نها زاتی پیرۆزی (اللَّه) نه‌بێت، چونكه‌ ته‌نها ئه‌و شایانی په‌رستنه‌و په‌رستراوی حه‌قه‌ [ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (٢١) ] به‌ڕاستی ئه‌گه‌ر عیباده‌تی جگه‌ له‌ خوای گه‌وره‌ بكه‌ن من له‌ سزای ڕۆژێكی زۆر گه‌وره‌ لێتان ده‌ترسێم كه‌ خوای گه‌وره‌ سزاتان ده‌دات كه‌ ڕۆژی قیامه‌ته.