اذ قال لابيه يا ابت لم تعبد ما لا يسمع ولا يبصر ولا يغني عنك شييا ٤٢
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَـٰٓأَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِى عَنكَ شَيْـًۭٔا ٤٢
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
۳
[ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ ] كاتێك كه‌ به‌ (ئازه‌ر)ی باوكی فه‌رموو: ئه‌ی باوكه‌ تۆ بۆ عیباده‌ت بۆ ئه‌و بتانه‌ ئه‌كه‌ی كه‌ نه‌ هیچ شتێك ئه‌بیستن نه‌ هیچ شتێك ئه‌بینن [ وَلَا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئًا (٤٢) ] وه‌ هیچ سوودێك به‌ تۆ ناگه‌یه‌نن.