قالوا يا ابانا انا ذهبنا نستبق وتركنا يوسف عند متاعنا فاكله الذيب وما انت بمومن لنا ولو كنا صادقين ١٧
قَالُوا۟ يَـٰٓأَبَانَآ إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَـٰعِنَا فَأَكَلَهُ ٱلذِّئْبُ ۖ وَمَآ أَنتَ بِمُؤْمِنٍۢ لَّنَا وَلَوْ كُنَّا صَـٰدِقِينَ ١٧
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
۳
[ قَالُوا يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ ] وتیان: ئه‌ی باوكه‌ ئێمه‌ ڕۆیشتین پێشبڕكێ بكه‌ین له‌ تیر هاویشتن یان له‌ سوارچاكیدا [ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ ] وه‌ یوسفمان له‌لای جلوبه‌رگ و شتومه‌كه‌كانمان داناو گورگ خواردی [ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ (١٧) ] هه‌ر چه‌نده‌ تۆ باوه‌ڕ به‌ ئێمه‌ ناكه‌یت ئه‌گه‌ر ئێمه‌ ڕاستگۆیش بین.