وعباد الرحمان الذين يمشون على الارض هونا واذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما ٦٣
وَعِبَادُ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى ٱلْأَرْضِ هَوْنًۭا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلْجَـٰهِلُونَ قَالُوا۟ سَلَـٰمًۭا ٦٣
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
٣
{هەندێك لە سیفاتی بەندە تایبەتەكانی خوا} [ وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا ] وه‌ به‌نده‌كانی خوای گه‌وره‌ ئه‌و كه‌سانه‌ن كه‌ به‌سه‌ر زه‌ویدا ئه‌ڕۆن به‌هێمنی و ئارامی به‌بێ ئه‌وه‌ی كه‌ به‌ لووتبه‌رزی و فه‌خرو شانازى بڕۆن (مه‌به‌ست ئه‌وه‌ نیه‌ به‌لاوازى بڕۆن وه‌كو نه‌خۆش) [ وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ ] وه‌ كاتێك كه‌سانی نه‌زان و نه‌فام گفتوگۆیان له‌گه‌ڵدا بكه‌ن [ قَالُوا سَلَامًا (٦٣) ] ئه‌ڵێن: ئێوه‌ ئه‌مین و سه‌لامه‌تن له‌ ده‌ست و ده‌مى ئێمه‌ و به‌ خراپه‌ وه‌ڵامی خراپی ئێوه‌ ناده‌ینه‌وه‌.