وقال الملك اني ارى سبع بقرات سمان ياكلهن سبع عجاف وسبع سنبلات خضر واخر يابسات يا ايها الملا افتوني في روياي ان كنتم للرويا تعبرون ٤٣
وَقَالَ ٱلْمَلِكُ إِنِّىٓ أَرَىٰ سَبْعَ بَقَرَٰتٍۢ سِمَانٍۢ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌۭ وَسَبْعَ سُنۢبُلَـٰتٍ خُضْرٍۢ وَأُخَرَ يَابِسَـٰتٍۢ ۖ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلْمَلَأُ أَفْتُونِى فِى رُءْيَـٰىَ إِن كُنتُمْ لِلرُّءْيَا تَعْبُرُونَ ٤٣
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
٣
{خەو بینینی پاشا} [ وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ ] پاشای گه‌وره‌ خه‌وی بینی وتی: من له‌ خه‌ومدا حه‌وت مانگای قه‌ڵه‌و ئه‌بینم حه‌وت مانگاى له‌ڕ ئه‌و حه‌وت مانگا قه‌ڵه‌وانه‌ ئه‌خۆن [ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ ] وه‌ حه‌وت گوڵه‌گه‌نمی سه‌وزو حه‌وت گوڵه‌گه‌نمی وشكیش ئه‌بینم [ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَايَ إِنْ كُنْتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ (٤٣) ] فاڵچى و خه‌ونلێكده‌رانى كۆكرده‌وه‌و وتى: ئه‌ی پیاوماقولان و ده‌سه‌ڵاتداران هه‌واڵی ئه‌م خه‌ونه‌م پێ بده‌ن ئه‌گه‌ر ئێوه‌ لێكدانه‌وه‌ی خه‌ون ئه‌كه‌ن.