واستبقا الباب وقدت قميصه من دبر والفيا سيدها لدى الباب قالت ما جزاء من اراد باهلك سوءا الا ان يسجن او عذاب اليم ٢٥
وَٱسْتَبَقَا ٱلْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُۥ مِن دُبُرٍۢ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَا ٱلْبَابِ ۚ قَالَتْ مَا جَزَآءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوٓءًا إِلَّآ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ ٢٥
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
٣
[ وَاسْتَبَقَا الْبَابَ ] یوسف ڕای كرد به‌ره‌و ده‌رگاكه‌و خێزانه‌كه‌ی عه‌زیزی میصریش به‌دوایه‌وه‌ بوو راویده‌نا بۆ ئه‌وه‌ى بیگرێت، كه‌ وتراوه‌: ناوی زوڵه‌یخا بووه‌ [ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ ] په‌لاماری یوسفی دا - صلی الله علیه وسلم - له‌ دواوه‌و قه‌میسه‌كه‌ی دڕاند [ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ ] وه‌ گه‌وره‌كه‌ی خۆی (عه‌زیزی میصر)یان بینی له‌لای ده‌رگاكه‌ [ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ ] ئافره‌ته‌كه‌ یه‌كسه‌ر ده‌ستپێشخه‌ری كرد بۆ ئه‌وه‌ی خۆی بپه‌ڕێنێته‌وه‌ له‌و تاوانه‌و وتی: سزای كه‌سێك چیه‌ كه‌ بیه‌وێ خراپه‌ له‌گه‌ڵ خێزانی تۆدا بكات ته‌نها ئه‌وه‌ نه‌بێت كه‌ به‌ند بكرێت، واته‌: داوای لێ كرد كه‌ به‌ندی بكات [ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (٢٥) ] یان سزایه‌كی به‌ئێش و ئازاری بده‌.