قالوا يا شعيب اصلاتك تامرك ان نترك ما يعبد اباونا او ان نفعل في اموالنا ما نشاء انك لانت الحليم الرشيد ٨٧
قَالُوا۟ يَـٰشُعَيْبُ أَصَلَوٰتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ ءَابَآؤُنَآ أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِىٓ أَمْوَٰلِنَا مَا نَشَـٰٓؤُا۟ ۖ إِنَّكَ لَأَنتَ ٱلْحَلِيمُ ٱلرَّشِيدُ ٨٧
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
٣
[ قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ] به‌ سوكایه‌تى و گاڵته‌پێكردنه‌وه‌ وتیان: ئه‌ی شوعه‌یب ئایا نوێژ كردنه‌كانته‌ فه‌رمانت پێ ده‌كات كه‌ واز بێنین له‌ په‌رستنی ئه‌و خوایانه‌ی كه‌ باوك و باپیرانمان ئه‌یانپه‌رست، یاخود له‌ ماڵی خۆماندا به‌ ویستی خۆمان كڕین و فرۆشتن نه‌كه‌ین واته‌: فێڵی تیا نه‌كه‌ین و زیادو كه‌می لێ نه‌كه‌ین [ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ (٨٧) ] به‌ سووكایه‌تی و گاڵته‌ پێكردنه‌وه‌ ئه‌یانووت: به‌ڕاستی تۆ كه‌سێكی زۆر نه‌رمونیانی وه‌ سزای به‌رامبه‌ره‌كه‌ت ناده‌ی، وه‌ له‌سه‌ر ڕێگای ڕاستی هه‌ر چه‌نده‌ ئه‌یانزانی له‌ حه‌قیقه‌ت و ڕاستیشدا هه‌روابووه‌.