۞ واذا وقع القول عليهم اخرجنا لهم دابة من الارض تكلمهم ان الناس كانوا باياتنا لا يوقنون ٨٢
۞ وَإِذَا وَقَعَ ٱلْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَآبَّةًۭ مِّنَ ٱلْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ ٱلنَّاسَ كَانُوا۟ بِـَٔايَـٰتِنَا لَا يُوقِنُونَ ٨٢
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
3
{ يه‌كێك له‌ نيشانه‌ گه‌وره‌كانى رۆژى قيامه‌ت} [ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ ] وه‌ كاتێك كه‌ سزا به‌سه‌ریاندا جێبه‌جێ ئه‌بێ یان ڕۆژی قیامه‌ت كه‌ نزیك ئه‌بێ [ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ ] له‌ناو زه‌ویه‌وه‌ ئاژه‌ڵێكیان بۆ ده‌رئه‌كه‌ین [ تُكَلِّمُهُمْ ] كه‌ قسه‌یان له‌گه‌ڵدا ئه‌كات كه‌ یه‌كێكه‌ له‌ نیشانه‌ گه‌وره‌كانی ڕۆژی قیامه‌ت [ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (٨٢) ] كه‌ به‌ دڵنیایى خه‌ڵكی یه‌قینیان نه‌بووه‌ به‌ ئایه‌ته‌كان و نیشانه‌و ده‌سه‌ڵاتی ئێمه‌.