وَقَالَ

ٱلۡمَلِكُ

ٱئۡتُونِي

بِهِۦۖ

فَلَمَّا

جَآءَهُ

ٱلرَّسُولُ

قَالَ

ٱرۡجِعۡ

إِلَىٰ

رَبِّكَ

فَسۡـَٔلۡهُ

مَا

بَالُ

ٱلنِّسۡوَةِ

ٱلَّٰتِي

قَطَّعۡنَ

أَيۡدِيَهُنَّۚ

إِنَّ

رَبِّي

بِكَيۡدِهِنَّ

عَلِيمٞ

٥٠

E mbreti tha: “Më sillni mua atë (Jusufin)!” Dhe kur i shkoi atij (Jusufi) i dërguari (i mbretit), ai itha: “Kthehu te zotëriu yt dhe pyete atë: ç’ëshë puna e atyre, që i prenë duart e tyre? Vërtet, Zoti im e di shumë mirë dredhinë e tyre”.