قَالَ

رَبِّ

إِنِّي

وَهَنَ

ٱلۡعَظۡمُ

مِنِّي

وَٱشۡتَعَلَ

ٱلرَّأۡسُ

شَيۡبٗا

وَلَمۡ

أَكُنۢ

بِدُعَآئِكَ

رَبِّ

شَقِيّٗا

٤

Tha: “Zoti im! Vërtet, mia më janë dobësuar eshtrat, më janë përhapur thinjat në kokën time, e me lutjen time ndaj Teje o Zoti im, asnjëherë nuk kam qenë i dëshpëruar”.