فَلَمَّا

رَءَآ

أَيۡدِيَهُمۡ

لَا

تَصِلُ

إِلَيۡهِ

نَكِرَهُمۡ

وَأَوۡجَسَ

مِنۡهُمۡ

خِيفَةٗۚ

قَالُواْ

لَا

تَخَفۡ

إِنَّآ

أُرۡسِلۡنَآ

إِلَىٰ

قَوۡمِ

لُوطٖ

٧٠

Kur pa se duart e tyre nuk shtrihen kah ai (viç), iu dukën të pazakonshme dhe ndjeu prej tyre njëfarë frike. Ata i thanë: “Mos u frikëso, ne jemi të dërguar të populli i Lutit”.