إِلَّا

ٱلَّذِينَ

يَصِلُونَ

إِلَىٰ

قَوۡمِۭ

بَيۡنَكُمۡ

وَبَيۡنَهُم

مِّيثَٰقٌ

أَوۡ

جَآءُوكُمۡ

حَصِرَتۡ

صُدُورُهُمۡ

أَن

يُقَٰتِلُوكُمۡ

أَوۡ

يُقَٰتِلُواْ

قَوۡمَهُمۡۚ

وَلَوۡ

شَآءَ

ٱللَّهُ

لَسَلَّطَهُمۡ

عَلَيۡكُمۡ

فَلَقَٰتَلُوكُمۡۚ

فَإِنِ

ٱعۡتَزَلُوكُمۡ

فَلَمۡ

يُقَٰتِلُوكُمۡ

وَأَلۡقَوۡاْ

إِلَيۡكُمُ

ٱلسَّلَمَ

فَمَا

جَعَلَ

ٱللَّهُ

لَكُمۡ

عَلَيۡهِمۡ

سَبِيلٗا

٩٠

Përpos atyre që srtehohen te një popull, me të cilin keni marrveshje, e ju u vjen rëndë të luftojnë kundër jush ose kundër popullit të vet. Skur All-llahu të donte do t’ju jepte atyre fuqi e pushtet mbi ju dhe do t’ju luftonin. Në qoftëse ata tërhqen prej jush, nuk ju luftojnë dhe ju ofrojnë paqe, atëheë All-llahu nuk ju lejon rrugë (rrugë) kundër tyre.