قِيلَ

لَهَا

ٱدۡخُلِي

ٱلصَّرۡحَۖ

فَلَمَّا

رَأَتۡهُ

حَسِبَتۡهُ

لُجَّةٗ

وَكَشَفَتۡ

عَن

سَاقَيۡهَاۚ

قَالَ

إِنَّهُۥ

صَرۡحٞ

مُّمَرَّدٞ

مِّن

قَوَارِيرَۗ

قَالَتۡ

رَبِّ

إِنِّي

ظَلَمۡتُ

نَفۡسِي

وَأَسۡلَمۡتُ

مَعَ

سُلَيۡمَٰنَ

لِلَّهِ

رَبِّ

ٱلۡعَٰلَمِينَ

٤٤

Asaj iu tha: “Hyn në pallat, e kur mendoi se është një ujë i madh dhe i përvol këmbët”. Ai (Sulejmani) tha: “Ky është një pallat i lëmuar prej qelqi! Ajo tha: “Zoti im, unë i kam bërë krim vetes e tash i dorëzohem (pranoj besimin) All-llahut, Zotit të gjithësisë së bashku me Sulejmanin”.