وَمَا

كَانَ

صَلَاتُهُمۡ

عِندَ

ٱلۡبَيۡتِ

إِلَّا

مُكَآءٗ

وَتَصۡدِيَةٗۚ

فَذُوقُواْ

ٱلۡعَذَابَ

بِمَا

كُنتُمۡ

تَكۡفُرُونَ

٣٥

A sua oração, na Casa, se reduz aos silvos e ao estalar de mãos. Sofrei, pois, o castigo, por vossa perfídia.