۞ قَالَ

ٱلۡمَلَأُ

ٱلَّذِينَ

ٱسۡتَكۡبَرُواْ

مِن

قَوۡمِهِۦ

لَنُخۡرِجَنَّكَ

يَٰشُعَيۡبُ

وَٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

مَعَكَ

مِن

قَرۡيَتِنَآ

أَوۡ

لَتَعُودُنَّ

فِي

مِلَّتِنَاۚ

قَالَ

أَوَلَوۡ

كُنَّا

كَٰرِهِينَ

٨٨

Milletinin büyüklük taslayan ileri gelenleri, "Ey Şuayb! Ya dinimize dönersiniz ya da, and olsun ki seni ve inananları seninle beraber kentimizden çıkarırız" dediler. Şuayb, onlara: "İstemezsek de mi? Allah bizi dininizden kurtardıktan sonra ona dönecek olursak, doğrusu Allah'a karşı yalan uydurmuş oluruz. Rabbimizin dilemesi bir yana, dininize dönmek bize yakışmaz. Rabbimizin ilmi her şeyi kuşatmıştır. Biz yalnız Allah'a güvendik. Rabbimiz! Bizimle milletimiz arasında hak ile Sen hüküm ver, Sen hükmedenlerin en hayırlısısın" dedi.