قَالُوْا

سُبْحٰنَكَ

مَا

كَانَ

یَنْۢبَغِیْ

لَنَاۤ

اَنْ

نَّتَّخِذَ

مِنْ

دُوْنِكَ

مِنْ

اَوْلِیَآءَ

وَلٰكِنْ

مَّتَّعْتَهُمْ

وَاٰبَآءَهُمْ

حَتّٰی

نَسُوا

الذِّكْرَ ۚ

وَكَانُوْا

قَوْمًا

بُوْرًا

۟

Mereka (yang disembah itu) menjawab, "Mahasuci Engkau, tidaklah pantas bagi kami mengambil pelindung selain Engkau,¹ tetapi Engkau telah memberi mereka dan nenek moyang mereka kenikmatan hidup, sehingga mereka melupakan peringatan; dan mereka kaum yang binasa."